چرا پژوهش‌های تاریخی را نمی‌توان به ماشین‌ها سپرد؟
به گزارش پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران، در شرایطی که بودجه‌های پژوهشی علوم انسانی در ایالات متحده با کاهش گسترده‌ای مواجه شده‌اند، یک پژوهشگر تاریخ مهندسی با نگاهی متفاوت به اهمیت پیوند میان مهندسی و علوم انسانی هشدار می‌دهد.
این محقق، که سابقه‌ای در مهندسی برق دارد، ماه‌هاست که در کتابخانه لیندا هال در کانزاس‌سیتی مشغول پژوهش درباره نقش زنان در مهندسی برق است. او تاکنون نام بیش از ۲۰۰ زن را از دل اسناد تاریخی منتشرنشده استخراج کرده است؛ اسنادی که نه در اینترنت موجودند و نه با هوش مصنوعی قابل دسترسی هستند.
وی تأکید می‌کند: پژوهش تاریخی زمان‌بر است و هنوز نمی‌توان آن را به ماشین‌ها سپرد. اما اکنون، حمایت مالی من از سوی بنیاد ملی علوم انسانی (NEH) پیش از موعد قطع شده، و این تنها مورد نیست؛ هزاران پژوهش دیگر نیز به همین سرنوشت دچار شده‌اند.
او با تأکید بر این‌که مهندسی همواره با علوم انسانی درآمیخته بوده است، از جامعه مهندسی می‌خواهد تا همچون پژوهش‌های فنی از علوم انسانی نیز دفاع کند. به‌گفته او، بسیاری از مهندسان برجسته قرن بیستم، از جمله اشتاینمتز، ویکندن، و ویل، خواهان گنجاندن فلسفه، هنر، اخلاق و علوم اجتماعی در برنامه درسی مهندسی بودند؛ چرا که معتقد بودند یک مهندس باید علاوه بر توانایی‌های فنی، درک اجتماعی و اخلاقی نیز داشته باشد.