پژوهشگران خواستار ابزارهای متن‌باز کوانتومی برای رفع گلوگاه‌های حیاتی صنعت شدند
به گزارش گروه آینده پژوهی پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران، مقاله‌ای در Nature Reviews Physics نوشته فرانچسکو بووا و راجر ملکو، پیشنهاد می‌دهد که ابزارها و زیرساخت‌های متن‌باز (open-source) می‌توانند به رفع بحران‌های اساسی در صنعت نوپای رایانش کوانتومی کمک کنند.
رایانش کوانتومی متن باز
برخلاف رایانش کلاسیک که متن‌باز شدن آن پس از تثبیت بازار رخ داد، نویسندگان توصیه می‌کنند که رایانش کوانتومی باید از آغاز مسیر متن‌باز را در پیش گیرد تا:
1) هزینه‌های توسعه کاهش یابد و همکاری علمی تقویت شود
مدل‌های اختصاصی و بسته، مانع از اشتراک‌گذاری اطلاعات و مقایسه‌پذیری میان پلتفرم‌ها می‌شوند. این امر به افزایش هزینه‌ها و کند شدن پیشرفت منجر شده است. ابزارهای متن‌باز می‌توانند امکان ارزیابی عادلانه عملکرد سیستم‌ها (benchmarking) را فراهم کنند و انتخاب‌های فناورانه کل صنعت را بهینه نمایند.
2) استانداردهای بی‌طرف نسبت به سخت‌افزار شکل گیرد
اکوسیستم فعلی دچار تکه‌تکه‌گی است؛ شرکت‌ها ابزارهایی صرفاً برای سخت‌افزار خود می‌سازند. متن‌باز می‌تواند با شکل‌دادن به زبان مشترک میان پلتفرم‌ها، تعامل‌پذیری را افزایش دهد و به توسعه نرم‌افزارهایی قابل‌انتقال میان سیستم‌ها کمک کند.
3) کمبود نیروی انسانی متخصص برطرف شود
دسترسی محدود به سخت‌افزار و قراردادهای محرمانه، تربیت نیروهای جدید را دشوار کرده است. ابزارهای متن‌باز می‌توانند فرصتی فراهم کنند تا دانشجویان، برنامه‌نویسان و علاقمندان، حتی بدون عضویت در شرکت‌های بزرگ، مهارت‌های خود را توسعه دهند و از این طریق به صنعت بپیوندند.
4) مدل‌های باز و اختصاصی می‌توانند هم‌زیستی داشته باشند
نویسندگان تأکید دارند که متن‌باز بودن الزامی برای حذف مدل اختصاصی نیست، بلکه مکمل آن است. همان‌گونه که در سایر صنایع دیده‌ایم (مثلاً لینوکس و ویندوز)، در کوانتوم نیز می‌توان این تعادل را برقرار کرد.
نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که با باز کردن بخشی از پشته فناوری، به‌ویژه در سطح سخت‌افزار، می‌توان هم هزینه‌ها را کاهش داد، هم استانداردسازی را تسریع کرد، و هم بحران استعداد را کاهش داد. متن‌باز بودن می‌تواند به‌جای تهدید، به سازوکار هدایت‌گر صنعت کوانتومی آینده تبدیل شود.